Cecylia urodziła się 14 września 1931 roku w Nidzie w rodzinie Stanisławy z Leśniaków i Andrzeja Paradowskiego. Jej rodzice byli bardzo muzykalni (matka śpiewała, a ojciec grał na harmonii) i to zapewne oni zarazili ją pasją śpiewania. Miała trójkę rodzeństwa. Cała rodzina wychowywała się w małej drewnianej chatce i utrzymywała się z rolnictwa.
Cecylia Paradowska w 1960 roku wyszła za mąż za Władysława Korbana, prawdziwego gospodarza miłującego ziemię. Doczekali się wspólnie trzech córek: Elżbiety, Jolanty i Marioli. Jej mąż zmarł w wieku 65 lat.
Cecylia Korban poczuła, że powinna przekazywać kolejnym pokoleniom kulturę ludową. Pisze teksty. Dopasowuje do nich znane już melodie, ale bywa, że sama je tworzy, bo zachwyci się ćwierkaniem wróbelka, ciepłym powiewem wiatru, szumem zboża na polach, szelestem liści pod stopami albo odgłosem szemrzącej Nidy. Niewiele jest osób w jej miejscowości rodiznnej, które by tak pieczołowicie zatrzymywały czas w swoich ręcznych robótkach, wycinankach dekoracyjnych z bibuły, papierowych kwiatach, plecionkach z wikliny.
Od 1958 roku była członkinią Koła Gospodyń Wiejskich w Nidzie. W tym samy roku założyła i była pierwszym kierownikiem Zespołu Artystycznego „Nida” działającego przy Związku Młodzieży Wiejskiej w Nidzie. Była przedstawicielem Rady Narodowej i Rady Powiatowej. Była członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych w Lublinie oraz współzałożycielem Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Morawickiej, a później jego Honorowym Prezesem. Cecylia Korban była wysokiej klasy pieśniarką (wykonywała własne teksty), poetką ludowa, twórczynią wyrobów wikliniarskich i prawdziwą patriotką.
Za działalność twórczą i pracę społeczną Cecylia Korban została wyróżniona odznakami: Za Zasługi dla Kielecczyzny, Zasłużony Działacz Kultury, Za Zasługi dla Kółek Rolniczych. Uchwałą Rady Państwa w 1989 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, a w 1997 roku prezydent Aleksander Kwaśniewski osobiście przypiął jej Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Zmarła 7 kwietnia 2020 roku i została pochowana na cmentarzu w Brzezinach.
/za: D. Kowalska "Spotkania z Człowiekiem"/
