Jan Brzoza urodził się w Bilczy 15.05.1914 roku. W wieku 14 lat stracił ojca i był zmuszony wspólnie z matką Katarzyną prowadzić gospodarstwo oraz opiekować się czwórką młodszego rodzeństwa. Jednocześnie przyuczył się do zawodu stolarza. W latach 1936-1938 odbył obowiązkową służbę wojskową w kompanii łączności 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach. W sierpniu 1939 roku został ponownie zmobilizowany do tej samej jednostki wojskowej i walczył w wojnie obronnej z Niemcami. Przeszedł cały szlak bojowy 2 Dywizji Piechoty Legionów od Łasku do Modlina, gdzie uczestniczył w walkach obronnych aż do kapitulacji twierdzy w dniu 28.09.1939 roku. Za okazane męstwo podczas wojny został odznaczony Krzyżem Walecznych. Po krótkim pobycie w niewoli niemieckiej na terenie byłych Prus Wschodnich, na mocy warunków honorowej kapitulacji Modlina, został zwolniony z niewoli i pieszo wrócił do rodzinnego domu. Po powrocie do Bilczy bardzo szybko włączył się w działalność ruchu oporu i był członkiem organizacji niepodległościowych, które utworzyły następnie struktury Armii Krajowej. Uczestniczył w akcjach zbrojnego podziemia prowadzonych na terenie południowej części powiatu kieleckiego. W lutym 1942 roku zawarł związek małżeński z Genowefą Brzozą, ze wsi Kowala, który przetrwał 56 lat.
Po zakończeniu wojny przeniósł się do Sitkówki, gdzie założył istniejący do dziś warsztat stolarski. Wówczas był to jeden z nielicznych prywatnych warsztatów tego typu i świadczył usługi dla ludności z wielu sąsiadujących wiosek odbudowywanych po zniszczeniach wojennych. W 1946 roku Jan Brzoza podjął się naprawy uszkodzonej przez burzę wieży kościoła parafialnego w Brzezinach, co było wówczas przedsięwzięciem niebywale skomplikowanym i ryzykownym. Dwukrotnie aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa w związku z podejrzeniem o prowadzenie działalności niepodległościowej. Razem z żoną aktywnie uczestniczył w utworzeniu, a następnie wspierał funkcjonowanie parafii w Słowiku i szkoły podstawowej w Trzciankach (obecnie gmina Sitkówka-Nowiny).
W latach 70-tych i 80-tych angażował się w działalność organizacji kombatanckich. Za zaangażowanie w czasie wojny i działalność społeczną otrzymał wiele odznaczeń państwowych m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Odznakę Grunwaldu. Zmarł 10.06.1998 roku i spoczywa na cmentarzu parafialnym w Brzezinach.
