Bogdan Kiełb urodził się w Wawrzeńczycach 25 stycznia 1897 roku. Był synem Wincentego i Agnieszki z Lipińskich. Ojciec pochodzący z Buska Zdroju pracował jako organista w parafii Wawrzeńczyce. Syn więc od najmłodszych lat był związany z kościołem, muzyką i śpiewem kościelnym. Z rozpoczęciem I wojny światowej, po ukończeniu pięciu klas w gimnazjum, z powodu nie najlepszego zdrowia przerwał naukę. Podjął ją po rocznej przerwie w wyższej szkole realnej w Będzinie. Ze świadectwem dojrzałości z 23 czerwca 1918 r. Bogdan Kiełb w sierpniu zgłosił się do seminarium duchownego w Kielcach. Alumn seminarium Bogdan Kiełb uzdolniony muzycznie koncertował na fortepianie podczas różnych akademii seminaryjnych, często zastępował profesora w nauczaniu śpiewu, prowadził chór klerycki. Święceń kapłańskich udzielił mu 15 czerwca 1922 r. ordynariusz kielecki ks. bp Augustyn Łosiński.
Po święceniach kapłańskich ks. Bogdan Kiełb został mianowany wikariuszem w parafii Brzeziny, po roku przeniesiono go do Skalbmierza, w 1927 r. na wikariat do kieleckiej katedry, gdzie pracował przez dwanaście lat. Tu wkrótce odniósł znaczące sukcesy w pracy z młodzieżą. W 1929 r. został dyrektorem Związku Młodzieży Żeńskiej w Kielcach, prefektem siedmioklasowej Szkoły Powszechnej im. Marii Konopnickiej, następnie nauczycielem religii w Żeńskim Gimnazjum im. bł. Kingi. Oprócz działań na niwie katechetycznej, ks. Bogdan Kiełb wiele trudu wkładał w propagowanie trzeźwości. Ksiądz biskup Łosiński w 1932 r. mianował ks. Kiełba dyrektorem Diecezjalnego Związku Bractw Wstrzemięźliwości.
Z rozpoczęciem okupacji niemieckiej we wrześniu 1939 r., gdy wielu proboszczów opuściło parafie, najczęściej podejmując posługę kapelanów w wojsku, a okupant nie zezwolił na nauczanie w szkołach średnich na terenie Kielc, ks. Bogdan Kiełb został skierowany przez ks. bp. Czesława Kaczmarka na zastępstwo do parafii najpierw Niegardów, później Niedźwiedź. Z tej ostatniej na krótko powrócił do pracy w katedrze kieleckiej.
W 1941 r. został mianowany administratorem parafii bł. Wincentego Kadłubka w Jędrzejowie. Ksiądz Kiełb w trudnych latach okupacji odrestaurował zniszczony kościół, zadbał o jego wyposażenie, odremontował zrujnowany klasztor, przygotowując w nim mieszkania dla księży, ponieważ plebania - tzw. opatówka, została spalona przez Niemców.
3 września 1945 r. ks. Bogdan Kiełb został mianowany dziekanem w Jędrzejowie i proboszczem w Imielnie. Te funkcje pełnił tylko przez dwa lata.
23 sierpnia 1947 r. ks. Bogdan Kiełb otrzymał przeniesienie do Kielc na stanowisko proboszcza parafii św. Wojciecha i dziekana w Kielcach. Oddany sprawie Bożej i dobru Ojczyzny w PRL zaliczony został do kapłanów nie tylko wrogich państwu ludowemu, ale też do "agentury imperializmu".
W 1963 r. administrator diecezji kieleckiej ks. bp Jan Jaroszewicz mianował ks. Bogdana Kiełba wikariuszem generalnym diecezji kieleckiej. Odtąd spadł na niego obowiązek reprezentowania administratora diecezji w rozmowach z przedstawicielami władz rządowych. W 1965 r. ks. Kiełb przez Papieża Pawła VI został odznaczony godnością protonotariusza apostolskiego - infułata. 15 stycznia 1967 r. dostał wylewu krwi do mózgu. W dwa dni później zmarł. Pochowany został na cmentarzu kieleckim.
(na podstawie: ks. Daniel Wojciechowski Kapłan z "agentury imperializmu") /KP/
