Ludwik Godowski urodził się 4 lutego 1895 roku jako syn Teofila Godowskiego i Marianny z Gilów, mieszkańców Kubów. Wychowywał się w rodzinie rolniczej. W latach 20-i 30-tych XX wieku Ludwik Godowski pełnił funkcję sołtysa wsi Kuby Młyny. W tym czasie wziął ślub z Katarzyną ze Stachurów, z którą miał czworo dzieci. Jednak w 1931 roku jego żona zmarła w wieku 34 lat. Wówczas ożenił się z Marianną Kubicką z Kubów, z którą także miał czworo dzieci.
Kiedy rozpoczynała się II wojna światowa, Ludwik dostał wezwanie do służby wojskowej. Rodzina nie miała od niego żadnych informacji. Z działań wojennych trafił do niewoli rosyjskiej. W obozie w Rosji nocował z innymi żołnierzami w namiotach. Stamtąd przyszła do domu informacja, że Ludwik Godowski żyje. Kiedy formowała się Armia Andersa, przyłączył się do niej. Przeszedł z nią cały szlak bojowy. Brał udział m.in. w walce pod Tobrukiem i Monte Cassino. Później trafił do Anglii, gdzie otrzymał propozycję zamieszkania i sprowadzenia rodziny. Godowski wybrał jednak powrót do Polski. Do domu wrócił po dziewięciu latach nieobecności. Nie opowiadał wiele o czasach wojennych. Jego rodzina do tej pory przechowuje jako pamiątkę jego „nieśmiertelnik”.
Ludwik Godowski udzielał się w parafii brzezińskiej. Przyjaźnił się z proboszczami Jarzębskim i Grzybowskim, którzy go odwiedzali i rozmawiali z nim na różne tematy. Należał także do Bractwa Miłosierdzia, był cechmistrzem. Godowski utrzymywał się z rolnictwa i całe swoje życie (oprócz czasów wojny) mieszkał w Kubach Młynach. Zmarł 25 kwietnia 1971 roku w wieku 76 lat i został pochowany razem ze swoją pierwszą żoną na cmentarzu w Brzezinach. W tym samym grobie spoczywa także jego druga żona Marianna.
/KP/
