Prace przy wystroju świątyni w Brzezinach zostały wykonane w całości przez parafian. Dziękujemy wszystkim zaangażowanym: Agacie Kurdek, Ewie Wojcieszyńskiej, Ryszardowi Gilowi, Stanisławie Machulskiej, Renacie Giemza, Anecie Łyżwie, Stefanowi Kubickiemu, Wiktorii Wojcieszyńskiej, Krzysztofowi Kubickiemu, Oliwii Mazur, Magdalenie Gawior, Jakubowi Gawior, Konradowi Siwkowi, Julii Giemza, ks. Józefowi Knapowi, ks. Waldemarowi Wrześniowi oraz Damianowi Zegadło.

Symbolika dekoracji świątecznej w kościele w Brzezinach.

Ciemnica

Przybliża trudną naukę na temat cierpienia. W centrum widzimy ubiczowanego Pana Jezusa, który stoi tyłem do wiernych. Swoim wzrokiem widzi jednak sceny ze swego życia, które doświadczył bądź niedługo doświadczy. Są to momenty cierpienia, bólu, samotności, upadków, śmierci. Jest świadom trudności, które musi przejść. Podsumowują to słowa św. Brata Alberta: "Dopuszcza Pan Bóg złe, ażeby je w dobre przemieniał, niech będzie zawsze uwielbiony." Tabernakulum z Najświętszym Sakramentem umieszczone zostało za kratami, na których znajdują się małe świeczki symbolizujące ludzi, z którymi współcześnie cierpi Chrystus. Całość dopełniają piękne czerwone róże.

Grób Pański

Większość dekoracji stanowi skała grobowa znajdująca się w ogrodzie. Jej kolor przypomina glinę, ziemię, z której został ulepiony pierwszy człowiek. W skale tej spoczywa figura zmarłego Chrystusa, ale także żywy Jezus Eucharystyczny przykryty tiulem. W grocie palą się trzy lampki oliwne, by przypomnieć, że ta Ofiara była nie tylko poświęceniem Pana Jezusa, ale współcierpieniem całej Trójcy Świętej, którą przecież łączy Miłość. Z grobu wręcz wylewają się kwiaty symbolizujące życie. W tle widać wzgórze Golgoty, na którym stoją 3 puste krzyże. Pamiętając dobrze biblijną scenę ukrzyżowania łatwo możemy wywnioskować, że wówczas dwie osoby odeszły w pokoju i przeszły do radości wiecznej. Tym co odróżniało Chrystusa i Dobrego Łotra od trzeciego ukrzyżowanego, była przede wszystkim Miłość. W momencie śmierci to ona zainspirowała Dobrego Łotra do pokory i żalu za grzechy. "Miłość jest jedynym skarbem, jaki możemy gromadzić na tym świecie i zabrać ze sobą na tamten świat. "Niech te słowa św. Szarbela zachęcą do refleksji nad swoim życiem i przybliżą do Boga, który jest Miłością.

/KP/

Triduum Paschalne