Urodził się 24 lipca 1915 w Osinach, gmina Pierzchnica. Syn Jana i Klary z Rudników. Miał dwóch braci i siostrę. Skończył trzy oddziały szkoły powszechnej w Pierzchnicy. Po wojnie ukończył 7-klasową szkołę podstawową w Kowali. Przed powołaniem do wojska pracował dorywczo w gospodarstwach rolnych, a od 1936 w młynie "Kłos" w Kielcach koło Kadzielni.
Służbę wojskową odbywał w latach 1938–1939 w 4. Pułku Piechoty Legionów w Kielcach, skąd jako starszy legionista został wysłany na Westerplatte. Służbę na tym posterunku objął 31 marca 1939 r.
25 sierpnia do portu gdańskiego wpłynął pancernik Schleswig-Holstein i zacumował przy nabrzeżu z magazynami soli, na wprost Westerplatte. 1 września rano rozległ się potężny huk. Zaczęła się wojna. Pierwszy i następne ataki niemieckich oddziałów zostały odparte. Kolejne dni można krótko podsumować: ataki, pociski, potem samoloty, bomby, znów pociski. Żołnierze bronili się, nie spali, strzelali. Ostatniego dnia obrony o świcie pojawił się gwałtowny ogień artylerii i natarcie oddziałów niemieckich. Około godziny 9.30 oznajmiono wszystkim decyzję majora o poddaniu się.
Z niewoli jenieckiej w Stalagu I A został zwolniony 5 listopada 1940 z powodu choroby. Zamieszkał z żoną i rocznym dzieckiem w Radkowicach koło Chęcin, pracując w gospodarstwie teściów. 15 października 1941 podjął pracę w kolejnictwie jako robotnik fizyczny. W październiku 1951 został tormistrzem i na tym stanowisku pracował do emerytury, do 1975. Nominację na stopień podporucznika w stanie spoczynku otrzymał w 1989 r. Rentę inwalidy wojennego – w 1990. Przez pewien okres swojego życia mieszkał w Brzezinach w bloku kolejowym.
Od śmierci żony w 2000 (jest pochowana na cmentarzu parafialnym w Brzezinach) mieszka wraz z córką i zięciem na przedmieściu Kielc. Mają sześcioro dzieci: Genowefa (1939), Leokadia (1941), Zdzisław (1943). Teresa (1948), Tadeusz (1951), Stanisław (1955). Ukończyli oni szkoły powszechne oraz założyli rodziny. Dwóch synów w szkołach zasadniczych zdobyło zawód ślusarza. Mają 15 wnucząt i 19 prawnucząt. Mjr Ignacy Skowron jest ostatnim żyjacym obrońcą Westerplatte.
Odznaczenia: Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1945), Odznaka Grunwaldzka (1947), Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1960), Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały (1960), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974), Medal Za udział w wojnie obronnej 1939 (1981), odznaka honorowa Za zasługi dla Miasta Gdańska (1984), Medal Za długoletnie pożycie małżeńskie (1988), Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari (1989), Medal Za zasługi dla Kielecczyzny (1989), Odznaka Weterana Walk o Niepodległość (1995), Medal 1000-lecia Miasta Gdańska (1997), Odznaka Honorowa Związku Kombatantów RP i BWP (1997).
/KP/