Zofia Rabiej urodziła się 24 sierpnia 1926 r. na Podwolu w rodzinie Wincentego i Anny z d. Kanarek. Miała 2 siostry i 4 braci. Z powodu wojny w 1939 r. przerwała szkołę i pomagała w pracach domowych. W 1946 r. ukończyła dwutygodniowy kurs na siostrę parafialną prowadzony przez Siostry Urszulanki w Kielcach. 24 maja 1947 r. wstąpiła do tegoż Zgromadzenia. Postulat i nowicjat odbyła w Pniewach. Przyjęła imię s. Maria Serafina od Miłości Bożej. 15 sierpnia 1955 r. złożyła śluby wieczne.
Po złożeniu profesji wieczystej pracowała przy wydawaniu posiłków dzieciom i sprzątaniu w Rabce, przy gościach, pralni, szwalni i gospodarstwie w Zakopanem, w ogrodzie w Kielcach i Milanówku-Brwinowie. Od 15 kwietnia 1958 r podjęła pracę w ogrodzie w Łęczycy. Znała się na ogrodnictwie, a jednak ciągle się dokształcała. Zaprojektowała ogród zakonny. Łęczynianie często korzystali z pracy siostry ogrodniczki kupując od niej flańce, kwiaty i warzywa. Wspominają, że z wyczuciem artystycznym robiła wiązanki i wieńce na różne okazje.
Cokolwiek czyniła, czyniła to z miłości do Boga i człowieka. Siostra była wrażliwa na piękno, śpiew, kochała przyrodę. Pomagał ludziom dźwigać się z różnych nałogów i uzależnień. Była opiekunką Koła Misyjnego w Parafii w Łęczycy. Do końca swoich możliwości robiła skarpety na drutach dla potrzebujacych na Ukrainie. Potrafiła łączyć życie modlitwy z pracą. Zmarła 3 listopada 2009 r. w zakonie w Łodzi.
(Na podstawie wspomnień sióstr wspólnoty łęczyckiej) /KP/
