1 października przypada liturgiczne wspomnienie świętej Teresy.

Święta Teresa urodziła się 2 stycznia 1873 r. w Alencon (Francja) jako ostatnia z dziewięciorga dzieci Zelii Guerin i Ludwika Martin. Gdy Tereska skończyła 8 lat, rozpoczęła naukę w szkole klasztornej sióstr benedytek. 13 maja 1883 r. została uzdrowiona z ciężkiej choroby za pośrednictwem Matki Boskiej Zwycięskiej. Latem odkryła w sobie powołanie misyjne. Poruszona do głębi obrazem ukrzyżowanego Jezusa, odczuła pragnienie ratowania grzesznych dusz. Zanosiła żarliwe modlitwy w intencji nawrócenia mordercy, niejakiego Pranziniego. Skazaniec w ostatniej chwili przed ścięciem pocałował krucyfiks. 29 maja 1887 r. Teresa poprosiła tatę o pozwolenie na wstąpienie do Karmelu. Swoją prośbę przedstawiła także Leonowi XIII w czasie pielgrzymki odbytej w listopadzie. Mimo piętrzących się trudności Teresie udało się w końcu zrealizować pragnienie - 9 kwietnia 1888 r. wstąpiła do Karmelu w Lisieux. Rok później - 10 stycznia rozpoczęła nowicjat. 8 września 1890 r. złożyła swoje śluby zakonne. Rok później odkryła "małą drogę dziecięctwa duchowego". Pragnęła by jej życie stało się aktem doskonałej miłości, a cierpienie możliwością jej pogłębienia i wykazania. Nocą w Wielki Piątek 1896r. pojawił się pierwszy krwotok z płuc. Niedługo później przeżyła noc wiary. Zmierzając ku śmierci zawierzyła się Jezusowi, przeżywając z Nim swoją drogę cierpienia. 30 września 1897 r. umarła w ekstazie miłości. W 1997 r. ogłoszono ją Doktorem Kościoła.

W Kościele w Brzezinach znajdują się relikwie i obraz świętej Tereski. 1 października po Mszy Świętej o godzinie 18:00 odbędzie się ucałowanie jej relikwii. Serdecznie zapraszamy.

A oto kilka wybranych zdań św. Tereski:

„Aby dowieść Ci miłości, nie mam innego sposobu, jak rzucać kwiaty, czyli nie przepuścić żadnego małego wyrzeczenia, żadnego spojrzenia, żadnego słowa, skorzystać ze wszystkich najmniejszych rzeczy i czynić je z miłości.(...) Właśnie tak, będę rzucać kwiaty przed Twój tron. Każdy, który spotkam, obiorę dla Ciebie z płatków. Rzucając je potem, będę śpiewać, nawet wówczas, kiedy przyjdzie mi je zbierać pośród cierni”.

„Powinniśmy spróbować mieć zawsze uśmiechniętą twarz, bo twarz jest odbiciem duszy. Powinna być ona uśmiechnięta nawet wtedy, gdy jesteś sam, bo ciągle jesteś oglądany przez Boga i aniołów”

„Chcę, aby moje niebo polegało na czynieniu dobrze na ziemi”